İsviçre Federal Mahkemesi’nin Varsayımsal ve Rastlantısal Bir Kazanç Kaybınınn Tazmin Edilebilir Bir Zarar Olarak Dikkate Alınamayacağına İlişkin 01.09.2021 Tarihli ve 4a_606/2020 Sayılı Kararına (bge 147 Iıı 463 Vd.) Eleştirel Bir Bakış

Abstract

İsviçre Federal Mahkemesi, Mahkeme’nin Resmî Karar Derlemesinde de yayımlanmasını uygun bulduğu (bu suretle de önemi kendiliğinden anlaşılabilecek) 01.09.2021 tarihli ve 4A_606/2020 sayılı kararında (ayrıca bkz. BGE 147 III 463 vd.), bir yatırım danışmanlığı ilişkisinde banka aracılığıyla yapılan borsa işlemleri özelinde değerlendirmelerde bulunmuş; özetle de banka tarafından müşterisinin bu yöndeki talimatına rağmen son tahlilde gerçekleştiril(e)meyen bir şirket hissesi alımı işleminde, müşterinin ilgili alımın yapılmaması sonucunda uğradığı kazanç kaybının, varsayımsal ve rastlantısal bir özellik göstermesi nedeniyle tazmin edilebilir bir zarar oluşturmadığı sonucuna ulaşmıştır. Kararda ulaşılan bu sonuçlar ve gerekçeleri eleştiriye matuftur. İşbu çalışmamızın amacı, ilgili kararın eleştirel bir bakış açısıyla ele alınarak, kararda ulaşılan temel sonuçların tartışmaya açılması ve yeniden değerlendirilmesidir.The Swiss Federal Court made some evaluations regarding the damage (suffered by a customer) occurred in the conduct of the stock exchange transactions by a bank, within the framework of an investment management relationship, in its award dated 01.09.2021 and numbered 4A_606/2020 (also see BGE 147 III 463 et seq.). This decision was also found worthy to be published in the Official Compilation of Judgments by the court, which directly remarks its importance. In the said award, the Federal Court mainly concluded through its reasoning that the loss of profit suffered by the customer as a result of the bank’s failure to make the relevant share purchase in the stock exchange, despite the customer’s clear instructions in the said direction, did not constitute a damage to be compensated due to its hypothetical and random (aleatory) nature. However, whether the court’s behavior in its earlier jurisprudence regarding the related issues is considered, these conclusions (along with their justifications expressed) are subject to a strong criticism. Accordingly, the purpose of this article is to discuss and evaluate the appropriateness of the conclusions reached in the said award from a critical perspective.